7. لاتيون سُڻ لقمان جون (محمد لقمان کوکر جو ڪتاب)
ڪتاب کي يارهن بابن ۾ ورهايو ويوآهي. باب پهريون: حمد منهنجي هاديءَ جا ، ٻيو: ثنا منهنجي سيد جي، ٽيون: اعلى علي ۽ ابن علي، چوٿون: حق غوث بهاءُ الحق، پنجون: ڀٽ ڌڻي ڀلارو لطيف، ڇهون: سنڌڙيءَ جو شهباز قلندر، ستون: نصيحت نامو، اٺون: سنڌ نامو، نائون: محبت نامو، ڏهون: سگهڙ نامو ۽ يارهون: سُر سُريلا سُر. آخر ۾ اختصار جي عنوان سان قلم جي موضوع تي 09 بيت ڏنل آهن. مٿين بابن ۾ موضوع جي مناسبت سان لوڪ ادب جي لڳ ڀڳ هر شعري صنف سمائي وئي آهي، مثال طور: هنر، ڏور، ڏٺ، ڳجهارت، ست سُري، مختلف سرن جهڙوڪ: سارنگ، مارئيءَ، سسئيءَ، سهڻيءَ، ۽ نوري ڄام تماچيءَ تي بيت وغيره اچي وڃن ٿا. 400 کان وڌيڪ صفحن واري هن ڪتاب ۾ سرائڪي ٻوليءَ ۾ به ڪجهه بيت ڏنل آهن. هتي هڪ منقبت ”ببر نر علي آن“ ڏني وڃي ٿي.
تون شيرُ خدا ببر نر علي آن،
حلاليءَ ۽ حراميءَ کي ڪندو ظاهر علي آن.
تون سخين ۾ سخي آن پهريون نمبر،
تنهنجو نه ٿيو اڄ تائين ڪوئي همسر،
در تان نه موٽيو خالي ڪوئي گدا گر،
گدا مان ڪيئي بڻيا تاجدار تونگر،
توکي نه مڃي جيڪو سو موذي آ منڪر،
تون رئندن جي ڪندو رهبر واهر علي آن.
تو بي نورن کي نور ڏئي نروار ڪيو،
تو مانيءَ جي عيوض مهار ڏئي قمبر لئه قرار ڪيو.
جو پِٽيل کي پتو نه پيو اهڙو آروپار ڪيو،
تارازيءَ ۾ تري تور ٿيو اهڙو ڌڙ ڌار ڪيو،
جو منڪر آ محمد جو، تنهن کي ڪندو دربدر علي آن.
تنهنجي آڏو سخاوت به جُهڪي سلام ڪيو،
تنهنجي آڏو هر طاقت به جهڪي سلام ڪيو،
تنهنجي آڏو ڪرامت به جهڪي سلام ڪيو،
تنهنجي آڏو امامت به جهڪي سلام ڪيو،
تنهنجي آڏو شهادت به جهڪي سلام ڪيو،
تون والي ڪوثر، سيد صابر علي آن.
تنهنجي ڪعبي ۾ ولادت آ راز الاهي،
تنهنجي مسجد ۾ شهادت آ راز الاهي،
تنهنجي ڪشف ڪرامت آ راز الاهي،
تنهنجي اعلى عبادت آ راز الاهي،
علم جو شهر محمد، ته تون در علي آن.
تون محمد جي زبان ۽ شان آن حيدر،
تون محمد جو جسم ۽ جان آن حيدر،
تون محمد جي عزت ۽ مان آن حيدر،
تون فيض رحمت ناطق قرآن آن حيدر،
تون ”لقمان“ جو دين ايمان آن حيدر،
تون اسلام جو اتم اعلى ممبر علي آن.