29) غلام رسول “غلام” مڱريو
ڳوٺ بگيءَ ۾ وڏيري محمد بچل ابڙي سگهڙن جي ڪچهري ڪرائي، جنهن ۾ هن بيت پڙهيا جتي ٻيا به سگهڙ موجود هيا، جن ۾ سنڌ جو ڀلوڙ سگهڙ فقير محمد ملوڪ عباسي به موجود هيو، سو ان کان متاثر ٿي شاگرديءَ جو سڳو ٻڌرايائين، اٽڪل هر صنف تي طبع آزمائي ڪئي اٿائين. ريڊيي، ٽي ويءَ تي فن پيش ڪري چڪو آهي. سندس ڳچ مواد ڪتابي صورت ۾ اچڻ لاءِ آتو آهي.
[b]سينگار جا بيت[/b]
هڪ عجب رنگ عجيب جو، ٻيو آهوءَ کان وڌ عين
نرگس ناز ڇڏي ڏنو، ڏسي نازڪ جا هي نين
وارو واسينگن کان وڌ، وهواه، سُرِڪن پيا سين
ڏني تجلي تيز تکي آ، واحد بي وِڄُ کين
تنهن به تاب ڇڏي ڏنو هو، اوڏي مهل اُتين
کولي جڏهن لبڙا لالي، محب پيو مرڪين
ته ڇڏي چنڊ چاندني، وئي رنگ مٽي رين
اٿي منهنجو محب مٿين، ٻيا ڪل آهن گهٽ غلام چئي
جهڙو سڄڻ سهڻو سائين، اُهڙا هيس انگ
وار واسينگن وڌ وهه واهه، وجهن پيا ونگ
ڀرون برسيل باغ برابر، ڏور هڻن پيا ڏنگ
اکين جي ته اشاري سان، پئي ماريائين مير ملنگ
جي مُرڪي پيو محبوب مٺو، ته رات مٽي پئي رنگ
ڇڏي شور، ٿيا گهور، پو ته اِلاهي اڙٻنگ
ٿيا عاشق لک پتنگ، منهنجي گوهر مٿان غلام چئي
[b]نصيحت جو بيت[/b]
ائين سينو صاف ڪر، جيئن ڇنڊي اَنَ کي ڇَڄُ
وڏائيءَ کان وڏو، ڀاءُ پري تون ڀڄ
ڇڏ گوڙ غلام چئي، نه واڪا ڪري وَڄُ
آهين هتڙي اڄ، سڀاڻي نه هوندين سپرين