28) فقير امداد علي ٻٻر
ڄام توکي ڄاڻ پوندي، هينئر توڙي هاڙهي
نفس ڪيرائي ناهر ٿو، وريامن کي به واڙي
نڪي ٿو باهڻ کان بس ڪري، ٿو ڏيهاڙي ڏاڙهي
ڦرجي ڪيئي فقير ويا، آهن دَلي جي ڌاڙي
چڱايون ٿو چٽ ڪري، براين جي ڀاڙي
ڀُلائي ڇڏيا دل ڪيئي، رهزن هِن راڙي
سرامنديس ۽ تونگر ٿو تاڙي
امداد جهڙن اٻوجهن کي، جانب ٿو جهاڙي
قبر حشر ۾ حامي ٿجان، ڏاها اِن ڏيهاڙي
اِها جهلڪ جهولي جي، ٻي سختي ٿي ساڙي
ڪيل قول ڪريم سان، نه پاڻ سگهيا سين پاڙي
هاڻي چڱا وڃجان چاڙهي، ٻاجهه سان ٻٻر چوي.
[b]سينگار (سرائيڪي)[/b]
ڀر پير پرين آءُ اڱڻ سا ڏي، لهه سار مٺا مين تيڪون هان
وڏي ناز والا ناز نين سڄڻ نا مار مٺامين تيڪون هان
(1)
نازڪ نين چراون چين اصل عين لوڪون لڙپين
لڙيدي لئين جاني جو ٿئين مئين هان مطمئين سڻدي سئين
سڄڻ سڏ ڏين من مستين دن يارين مصلي مين
اسان نا يار گڏ گذار ڪرو نا ڌار سڻ سرڪار
مٺا مين تيڪون هان
(2)
ابروان عار مثل تلوار واران تي وار ڪرن هر وار
اهڙي ڪا ڪار جانب جهڻڪار لعلڻ للڪار وڌاوي پيار
تيڏي تنوار لڳاوي لار چٽي چمڪار صعفي سٽڪار
نهين ويچار منيو هار ٿيوي اقرار سهڻا سردار
مٺا مين تيڪون هان
(3)
نين نڀور گهتن چاگهور ڪرن ڪلور ڀلاون ڀور
ڏيهان ڏور وتن وهلور پوون پور ڏيون جو سور
چڪنا چور ظاهر ظهور مئينا مغرور ٿيندي ضرور
ڪافي قرار اسان هر بار چاوڻ لاءِ تيار ميڏا مهدار
مٺا مين تيڪون هان
(4)
عين اڻٽل پرين پل پل ڪنهن به محل ڏيون اڇل
ڪنباون ڪل پلڪان پيل قهري ڪجل ريح ڏتل
بيشڪ بلڪل بدن بخمل صنم سهڻل هلاون هل
هن حرف هزار لعلڻ لاچار نڪتي نروار اکر ڏون چار
مٺا مين تيڪون هان
(5)
جو هو وي حڪم ٿيوي هڪ دم جاني جسم چوٽي چم
نهين اتم سڀ صنم تيڏا قسم قبول ڪتم
جو ستم سو سٺم ملي مرهم ته مٽي غم
بـــلاشـــڪ بـــار لـــٿي غـــبــار اهي آزار مـــيـڏا منٺار
مٺا مين تيڪون هان
(6)
”ٻٻر“ ٻولي چپ چولي تڪي تولي ڀڳي ڀولي
کٽي کولي ڏاڍي هولي، ٽرن ٽولي رليي رولي
”امداد “ اوتي جهڪان جهولي ڏکئي سولي ڏينهن ٿولي
ڳئي گذار سر بازار تيڏا ديدار هو وي بار بار
مٺا مين تيڪون هان