سُر آديسي
ڪلها قابو ڪاٺ ۾، ٽنگن ۾ ٽوڙها،
گهوڙا، ڙي گهوڙا! ماتم آ مخلوق ۾.
*
ڳؤرا ڳاٽ نه ڀڃ، ڀانءِ نه سوڀ سنگين جي،
ويري! هِن وجود ۾، ٿر جي آهي ٿڃ،
وَڄِرَ! ڀڄي وڃ، نه ته لڳندءِ لٺ نراڙ ۾.
*
مٿا سي مروڙ، جي مانگر! موٽائي سگهين،
موڳا! هِن مخلوق جا، ڪنئرا ڪنڌ نه ٽوڙ،
پاڻي اَتِ ولوڙ، جي کاري ويٺا کير کي.
*
ڪَوڙن تي ڪوڙا، وٺا بازر وچ ۾،
اَڊيڙيا انسان جا، شڪارين ڇؤڙا،
ڳچين تي ڳوڙها، برسيا آهن بم جا.
*
موڳا! هڏو ماهه، سستو ڀانءِ نه سنڌ جو،
ناهي مَن ماڻهوءَ جو، گڏهه وارو گاهه،
ٽِٽِرَ! کائي ٽاهه، پاسو ڪري هِن پار کان.
*
اٿئي ڪا الله! جهوري هِن جهان جي،
ڪُوڙن ڪئي ڪاهه، سوڀاري ساڻيهه تي.
*
ڦٽڪي تي ڦٽڪو، لڳو لاهيارن کي،
الا! هِن انسان جو آهي ڏوهه ڪهو!
وانگي ڪين وهو، ٿيا سڏ ساڻيهه جا.
*
دادوءَ ۾ دودا، دادو دودن وچ ۾،
نڪتا سنڌوءَ پيٽ مان، جاڙا ۽ جوڌا،
سڃاڻي سؤدا، سليا جن ساڻيهه ۾.
*
کَپُرَ ٻيا کَرَ، آيا اُتر پار کان،
اڃان مس انبن ۾ ويٺا ها وڳر،
اسان سي اجگر، هٿن ۾ هيڻا ڪيا.
*
تو ۾ ناهي سَگَهه، تون! نه اسان جيءَ اَڍِ مان،
اصل ۽ نسل جا ويٺو پڇين اگهه،
چريا، کريا، چگهه، ڀَڄُ، اسان جيءَ ڀونءِ تان.
*
ويريءَ پاتو وَيرُ، سرويچن ۽ سچ سان،
پڪ وڍائي پير، لُوريو هلندو لٺ تي.
*
ڀُڃين ٿو بيروت، توکي سُڌِ نه سچ جي،
ڪانئر! هِن ڪپر تي آهي ڪو نه اڇوت،
بَڇِ تني تي ڀوت، جن کي ڪَلَ نه ڪالهه جي.
*