ڌرتي ماتا
منهنجي ڌرتي!
ڪنهن جي سانئڻ،
ڪنهن جي سرتي :
منهنجي دنيا،
منهنجي عقبا،
منهنجي هستي،
موج ۽ مستي،
منهنجي ماتا!
او ان – داتا!
تنهنجيءَ ڪک مان ڄائو آهيان،
تنهنجو آهيان،
ڪانڊو توڙي لائو آهيان.
وهندڙ واهن،
برساتن ۾،
پير پسائي،
سانوڻ رُت ۾،
ٻيرين هيٺان ڦولارن ۾،
ڪلهه جا ٻالڪ،
راند رچائي، راند ڦٽائي،
هڪڙيءَ ئي منزل جا راهي، هِتي پڳا هُون.
تنهنجي مٽيءَ ۾ ليٽي پيٽي،
ڪونجن جيئن قطارون جوڙي،
سجدا ڏيئي،
اسان سڀيئي،
تنهنجا ويٺا ٿورا ڳايون،
اَن پاڻيءَ جي هيڏي دولت،
ڪٿي رکايون،
ڪيئن کٽايون،
ڪيئن کٽايون!