جڏهن ملڪ اباڻي اک ڪا ڦري،
تڏهن ڪيئن نه هٿن مان گرهه ڪري.
جي مائرون باهه نه ٻارين ٿيون،
ٿڌا ساهه ڀري مون کي سارين ٿيون،
ويٺيون ڪانگ وڻن تان اڏارين ٿيون،
رئان ڪيئن نه تنين کي ياد ڪري......
مارون حيلا هنر هلائن ٿا،
تنهنجا پيرا عمر پيا پڇائن ٿا،
جتي پيرن ۾ جي نه پائن ٿا،
تن سانگين ريءَ منهنجي ڪيئن سري.....
وٺا مارن تي شل مينهن هجن،
سڄي ٿر ۾ “بيوس” گاهه ڦٽن،
اها آس اٿم، اکيون شال ڏسن،
ڪنهن ڏهر ۾ پئي ڪا ڪرنگهه ڏري......