هر ڪنهن جو روپ نرالو آ،
پر هڪڙو سڀ جو نالو آ،
سا ڪين اسان سان پير کڻي،
جنهن اک جو تُنرو آلو آ.
لکِ نالا ڌرتيءَ ڄاين ۾،
هيءَ ٻالي ٿَئي، هُو ٻالو آ.
ڪٿ ڏينهن به پيو ٿو رات لڳي،
ڪٿ رات به ڄڻ ته اُجالو آ.
هيءَ ڪاتر ناهي ڪتن جي،
هي ماڻهوءَ جو ميچالو آ.
ٻئي آيا آهن ٻُچڪر تي،
هڪ ڌاريل آ، ٻيو ڌالو آ.