جنهن جي لب لالي آهي،
سو ئي روپ مثالي آهي.
من ۾ خاڪا منهوڙي (1) جا،
نيڻن ۾ نيوچالي آهي.
بُک مران ٿو، کير پياريو،
ڇا ٿي پيو جي ٻالي آهي.
تو وٽ آهي ڇير ۽ طبلو،
ٿر ۾ وڄندي ٿالهي آهي.
لانڍي هوندءِ لوڙهي واري،
در تي پوکيل ٽالهي آهي.
سِڪا آڇي پيار ڦري ٿو،
رياست جو ڪو والي آهي.
مون وٽ آهي بيت ۽ وائي،
تنهنجو راڳ قوالي آهي.
ڪا هڪ اهڙي دل ٻڌايو،
پورن کان جا پالهي آهي.
گوشت، لهو، ٻئي ساڳا آهن،
ٿوري چال نرالي آهي.
ڀُلي پيو اَن، “بيوس” ناهي،
سنڌ سڄيءَ جو مالهي آهي.
(1) منهوڙو ۽ نيوچالي- ڪراچيءَ جون وسنديون.