وار خوشبوءَ ۾ جِهٻيل آهن،
پير مينديءَ ۾ رتل آهن.
ناهي الماس ڪو به اکڙين ۾،
هيرا شوڪيس ۾ سجيل آهن.
ڀرون، ڳل، نيڻ، بند زلفن جا،
گيت منهنجا ئي ڄڻ لکيل آهن.
هڪ ته مومل، ٻيو منهنجيءَ مومل کي،
گجرا رابيل جا پيل آهن.
اُتي ڀنئرن جا ڪيڏو ڳاهٽ آ!
وکون جنهن جاءِ تان کڄيل آهن.
اڄ ته “بيوس” جي آستاني ۾،
لوهه، پارس ٻئي گڏيل آهن.