کولي ڪن ٻڌي ڇڏ آيل!
سنڌ ۾ رهندا، سنڌ جا ڄايل.
خاڪ مٽيءَ مان پاڳل شاعر،
ڳولهي آيو نيڻ اُجهاڻل.
سسيُ ڌاران ڪير سُڃاڻي!
ڪنهنجي آهي ٻانهن ڪٽايل.
کڻ سوٽو، ڀڃ مانڊا! مرليون،
نڪتا آهن نانگ بڇايل.
گئسن ۽ بم گولن سان ڇو؟
مرندا آهن ٻار بکايل.
منگهوپير جي ٽڪرين پويان،
ڪنهنجا آهن ڪوٽ اڏايل؟
موتيءَ گل تي ماڪ پئي يا،
آهن ڪنهنجا نيڻ وڇايل.
کِپري کان کنهواريءَ تائين،
“بيوس” آهن ڇايا بادل.