تنهنجي رخ مان ڦٽندي اُجالو ڏٺم،
ڀريل کير جو ڄڻ پيالو ڏٺم.
تڏهن مون به ڌرتيءَ کي سجدو ڪيو،
جڏهن سنڌ جو ٻالي- ٻالو ڏٺم.
منهنجي هٿ ۾ مٽيءَ جو ٻاريل ڏيو،
تنهنجي هٿ ۾ ڀڙڇي ۽ ڀالو ڏٺم.
مون پنهنجا سڀئي در کولي ڇڏيا،
جڏهن کان تنهنجي در تي تالو ڏٺم.
جهڳا ڍنڍ ڀر تي اڏيل ياد پيا،
جڏهن ڀرجي وهندڙ ڪو نالو ڏٺم.
ائين حق ڪنهن جا ها پامال ٿيا،
ٽئو ڄڻ ته سڙندو ڪو آلو ڏٺم.
پرهه جهڙو اوندهه ۾ پنهنجو غزل،
خلا ۾ لکيل ڄڻ حوالو ڏٺم.
صبح شام سعديءَ ۽ روميءَ کي،
ڀٽائيءَ جو پڙهندي رسالو ڏٺم.