هن ڀيري ڪجهه ڪرڻو آهي،
رنگ بهار ۾ ڀرڻو آهي.
جن سان هئاسين، تن سان هجبو،
پنهنجن کان هي پاڻ نه پلبو،
وچن ويڙهيچن جو ورجائي،
دلبر پنهنجي ديس ۾ رهبو،
جيئڻو توڙي مرڻو آهي.
هٿ ۾ هٿ ڏئي، هلبو، هلبو،
لهرن وانگي، لهبو، چڙهيو،
راهه ۾ جيڪي پٿر آيا،
مُٺ ۾ تن کي ڀوري ڇڏبو،
هيئن به ڏونگر ڏرڻو آهي.
جنهن ڌرتيءَ جا ڄايا آهيون،
اُن ڌرتيءَ کان ڪيئن لنوايون،
جن سان پنهنجون پيڙهيون گذريون،
تن کي “بيوس” ڪيئن ڀلايون،
جن سان مرڻو پرڻو آهي.