ماڻهو، ماڻهو گهايل آهي
سارو ڏيهه ڏکايل آهي.
اوندهه جو احساس ٿئي ٿو،
ڪنهن جو ديپ وسائل آهي؟
منهنجو هڪڙو لفظ به ناهي،
تنهنجي ڳالهه ٻڌايل آهي.
آڱر جا نيشان ڏَسن ٿا،
تنهنجو روٽ بچايل آهي.
ميڻ بتيءَ جي لاٽ نچي ٿي،
ڪو ته اڱڻ تي آيل آهي.
تنهنجو ڪهڙو پيٽ ڀريندو،
“بيوس” پاڻ بکايل آهي.