اُڻٽيهين، اونداهيون راهون،
مَئلن ۾ ماڻهن جون داهون.
سسي ڏيو ته سڃاڻي ماتا،
ڪنهنجون آهن ڪٽيل ٻانهون.
ڀينگ بزاريون، بستيون، بندر،
ويرانا واهيرا واهون.
ڌڙ، سسين سان جوڙي ڇڏجن،
آءُ ته گڏجي ڪيون صلاحون.
پڃرا، بند، دٻهڙا ٽوڙي،
سنڌو– ماتا! آءُ اُتاهون.
جڏهن مِرُن کي ماري ورندا،
بند ڪُتن جون ٿينديون باهون.
ماڻهوءَ جي دنيا ۾ ناهي،
ماڻهوءَ کان وڌ ڪو به مٿانهون.
ويڙهه ڪبي ڪا وڏڙن واري،
ڪاري باغ تي ڪهڙيون ڪاهون.