ٿر تي مينهن وسائي ڪير،
اهڙو سارنگ ڳائي ڪير!
توسان گڏجي ٽيبل تي،
رت سان ماني کائي ڪير!
هر ماڻهوءَ جي ڄڀ وڍيل،
اناالحق الائي ڪير!
جنهن ۾ ٻرڻو آهي رت،
اهڙو ديپ جلائي ڪير!
بمگولي کان گوءِ کٽي،
ايڏي وک وڌائي ڪير!
ڪوسو رت ته ڏوڪي (1) ويا،
گوشت، هڏا، ڳڙڪائي ڪير!
ڪاراين کان هٿ وڍيا،
هاڻي روٽ پچائي ڪير!
جيري تائين پهچي وئي،
اهڙي باهه وسائي ڪير !
“بيوس” جهڙي رسڻي کي،
پيار ڏئي پرچائي ڪير!
(1) ڏوڪڻ: هڪ ساهيءَ بي وڃڻ