پاران ڪنهن ته پڪاريو آهي
پاران ڪنهن ته پڪاريو آهي.
هوءَ لهر جا گم ٿي ناهي،
هُن ڀر کان ٿي آئي آهي،
ساحل سان ٿي سينو ساهي،
بيٺي آهي لاهي پاهي،
اِن لهر للڪاريو آهي......
ڪانيرا، ڪوڙال اچن ٿا،
هو ڏس، ڪهڙا هنج اُڏن ٿا،
سَر تي جي سرخاب لهن ٿا،
انڊلٺ وارا رنگ لڳن ٿا،
يا ڪنهن رت کي هاريو آهي.....
تنهنجو خالي پيٽ ڏسي مون،
گلن بنا هي چيٽ ڏسي مون،
کُورن– هاڻو کيٽ ڏسي مون،
پيٽ مٿان اُپيٽ ڏسي مون،
ٻج ٻنيءَ ۾ هاريو آهي......
گهُليون ڏکڻ جون هيرون آهن،
سمنڊ کي آيل سيرون آهن،
واهڙ آهن، ويرون آهن،
لڙهندڙ ڄڻ ته لڪيرون آهن،
جن مان ڪنهن نه نهاريو آهي.....
وقت کان وارو وٺڻو آهي،
مچ وري ڪو مچڻو آهي،
نينهن اسان جو نچڻو آهي،
واچوڙو ڪو اچڻو آهي،
تڏهن ڏيو مون ٻاريو آهي.....
رات به ٺهندي رڇ ڏٺا ٿم،
“بيوس”، ڇارون ڇڇ ڏٺا ٿم،
اهڙا جهڙا وڇ ڏٺا ٿم،
جڏهن به مانگر مڇ ڏٺا ٿم،
گهاتو ٿي مون گهاريو آهي......