صادق منهنجا يار! : اياز گل
ڀنيون بسنت رُت ۾،
اکيون پنهنجيون يار!
توکان ٿيندي ڌار،
ساعت ساعت ٿي لڳي
تکي تيز ترار.
توکان ٿيندي ڌار،
سوَ ميارون، پوءِ ڀي،
ڪيڏي موت ميار؟
توکان ٿيندي ڌار،
نڙيءَ منجهه لهي پئي،
ڄڻ ڪنڊائين تار.
توکان ٿيندي ڌار،
ڪهڙيون ٿڌڙيون ٿر جون،
ڪهڙي مُند ملهار؟
توکان ٿيندي ڌار،
’مٺي‘ ڪَوڙي ٿي لڳي،
صادق منهنجا يار!
توکان ٿيندي ڌار،
سدا رهندي سنڌ کي،
صادق تنهنجي سارَ.