او راڳي! (گيت) : ماڻڪ ملاح
منهنجي من جي مَير،
او راڳي!
ڇالئه لاتئي دير!
مِٺي، مُٺي ماٺ مِٺيءَ ۾ ڳيرن پَر پکيڙڻ ڇڏيا،
سِينڌون سُرما، ڏڌ ولوڙا، مٺيءَ جي منڌيرڻ ڇڏيا،
ڪيئن سا ٺاهي مکڻ چاڻا،
ڪيئن ڄمائي کير!
او راڳي!
ڇالئه لاتئي دير!
ڏهرن جي ڏوليءَ ۾ ٽڙندڙ هير به جهڙي پاڳل پاڳل،
پوپٽ پنهنجا پَر لسائي، ڳاڱين جا ڄڻ مَهٽيا ڳَلَ
مورن کان وئي مستي وِسري،
ڊيل نه کوڙي پَير،
او راڳي!
ڇا لئه لاتئي دير!
ڀوري پِٽَ تي واءُ ڀَڀُوتيو، ٻانهن ٻَکَ وساري ڇڏيا،
سمنڊ پٽيو ٿي پنهنجو سينو، لهرن سَنک ڪناري ڇڏيا،
چرين وانگي ڍومائيندي،
هينئڙو ٿيو اُلهير،
او راڳي!
ڇا لئه لاتئي دير!
ڪهڙا گيت چپن تي آڻي، سنڌڙي تنهنجي پيار بنا ڙي.
ڪهڙيون جُهمريون، ڪهڙيون ڦبريون، تنهنجي تَند تنوار بنا ڙي.
انگن کي ارمان آ تنهنجو،
مَنڙو ٿيو مُنڍير،
او راڳي!
ڇالئه لاتئي دير!
ديسڻ کي پرديسڻ ڪيو تو، پرديسن جيان تون به ٽِڪي پئين.
ويري تنهنجو موت ٿيو يا مون کان ڄاڻي ڏور ٽِڪي پئين،
ويچارن ۾ وهم ٿي پاليان،
ڇِرڪ ڇِني آ ڇير!
او راڳي!
ڇالئه لاتئي دير!
ماڻڪ! هير وڃي سا ڪيڏانهن ڏينهن هُجي يا رات جو وڳڙو،
ٿوري ڳالهه تي منهنجو جهڳڙو، تنهنجو ٽهه ٽهه ٽهڪڻ تَڪڙو،
ڀاڪر پائڻ، پنبڻيون ٺاهڻ،
ڳوڙها اُگهندو ڪير!
او راڳي!
ڇالئه لاتئي دير!
ا نيڻ آلا ئي رهيا.