مونکي کائيندو وطن! : خليل ڪنڀار
پاڻ ۾ مُرڪيو وطن!
پاڻ پنهنجي ديس کي
چيچ ۾ لوڏيو بـ هو
درد جيئن سوديو بـ هو
لاڙ، ڪاڇي ۽ اتر کي
سِينڍ ۾ ڳايو بـ هو
پاڻ پنهنجي ديس جا
جَر بـ جهاڳيا، تڙ بـ پُوڄيا
تون هئين درياءَ جنهن جِي
ڇڪ کارو ڇاڻ هو
تون هُئين ڪيٽي بندر ۽
ساه سَريکو سمنڊ هو
تون هئين ۽ رڻ اندر
راتڙيون روشن هيون!
تون هُئين هي ننگر ٺٽو
جل پَريُن جي ڳالهـ هو
پاڻ لئـ ميهڙ اندر
ڏارَ مهندي جيئن وطن!
پاڻ جو ڪينجهر ڪنڌي
واهوندي وانگر وطن!
پاڻ جو ولهار جيئن
وڏ ڦڙي جهڙو وطن!
تون نريڙي ڍنڍ تي
ڪونج جي ڪُرلاءِ جيئن
ڄڻ هِئين جي گهاءَ جيئن.
هاڻ جي ويندين هليو
ڪير ڀائيندو وطن،
مونکي کائيندو وطن!
مونکي کائيندو وطن!