شاعري

سنڌ ۽ سچ جي ساڃاهه

هي ڪتاب نامياري محقق ۽ شاعر مشڪور ڦلڪاري جي سنڌي ٻوليءَ جي پهرين ’ٻاونجاهه اکريءَ‘- ’سنڌو حرفي‘- ۽ ٻئي ڪلام تي مشتمل آهي. ڊاڪٽر هدايت ڀٽو لکي ٿو:
”هيءُ ڪتاب سنڌي ٻوليءَ جو هڪ منفرد ڪتاب آهي. هيءَ سنڌي ٻوليءَ جي ’ٻاونجاهه اکري‘ ۾ لکيل پهريون شاعريءَ جو ڪتاب آهي، هن کان اڳ ۾ سنڌي ٻوليءَ ۾ ’ٽيهه اکريون‘ ته شاعرن لکيون آهن، پر ڪنهن به هن کان اڳ ۾ ’ٻاونجاهه اکري‘ نه لکي هئي: انهيءَ ڪري هن ڪتاب جي منظر عام تي اچڻ سان اسان جي سنڌي شاعريءَ جو جمودُ ٽٽندو ۽ وڌيڪ ’ٻاونجاهه اکريون‘، لکڻ جو رواج پوندو. “
Title Cover of book سنڌ ۽ سچ جي ساڃاهه

ڀ

ڀرم رکجانءِ ڀانَ، موهن جي مٽيءَ جو،
ڌرتيءَ جو ايمان، اڃا به آهي سنڌ ۾.

ڀري ڀان وڄاءِ، ڪڍ ڪو پنهنجو ڪينرو،
سنڌوءَ جو سوداء، جاڳي پوي ڪو ڏيهه ۾.

ڀري وڄاءِ ڀان، ڪڍ پنهنجو ڪينرو،
اندر جو انسان، جاڳي پنهنجيءَ سنڌ ۾.

ڀري تند کي ڇِڪ، ڪڍي پنهنجو ڪينرو،
هاڻي ڪهڙي لِڪ، ساهه سنڌوءَ جو مُٺ ۾.

ڀري ڀيرو ڳاءِ، ڪڍي پنهنجو ڪينرو،
ڌرتيءَ پنهنجي ماءُ، سينگاريون سُرن سان.

ڀري ڳاءِ ڀيرو، اُٿي اسر ويل جو،
ساجهر سويرو، صدا هڻ تون سِر جِي.

ڀيرو اسر ويل جو، چارڻ تون جهونگار،
ته لاهي سِر ڏاتار، اچِي تو ادا ڪري.

ڀيرو ڳائي ڀَرم، رک پنهنجي ڏات جو،
مَهلائِتو مَرهم، مَک ته مانائِتو ٿِئين!

ڀيرو راڳ صدا، اصل مڱڻهار جي،
ڏِياچ سِر ادا، ڪندو اِنهي سُر تي.

ڀري ڀيرو راڳ، اُٿِي ڳاءِ اسر جو،
سُتل ڪر سُجاڳ، مهلائتا مشڪور تون.•
*

[b]وائي[/b]

ڀيرو ڳائج ڀانَ سنڌوءَ جا، اٿي ويلَ اسُور،
تون ڇڏ تڻڪي تند طنبور!

جيسين ساري جوءِ نه جاڳي ، ماٺ ڪجان نه مُور،
تون ڇڏ تڻڪي تند طنبور!

سَئن سان تون بي چين ڪري ڇڏ، پنهنجو سارو تُور،
تون ڇڏ تڻڪي تند طنبور!

سُر سان اهڙو مرهم مکِ تون، ڇُٽن سڀ ناسور،
تون ڇڏ تڻڪي تند طنبور!

آزاديءَ جي آس کڻي سڀ ، اُٿن جوان ۽ جُهور ،
تون ڇڏ تڻڪي ند طنبور!

ڀونء جا ماڻهو ڀيڙا ڪر تون، محبت سان مشڪور،
تون ڇڏ تڻڪي تند طنبور!