محبت جي روشني (نثري نظم)
سموريون سڪون جون گهڙيون
خواهشون ۽ خوشيون ،
۽ هن جي وکن هيٺان اکين کي وڇائي
گيتن جا ڪيئي ڪبوتر اڏائي ،
سندس ڪيو مون استقبال ،
۽ صدين کان پنهنجو خالي جهول
هڪ منگتي جيان ڇڏيو مون ڦهلائي ،
پر
موٽ ۾ هن نه وڌا منهنجي خالي ڪشڪول ۾ ،
مرڪن جا ڪي به سِڪا ،
۽ تو ئي چيو هو محبت ۽ روشني موٽ کائيندا آهن،
ڇا اهو سڀ ڪوڙ هو ،
چيو مانس يار !
تو شايد پنهنجي محبت جي روشني ،
چنڊ تي ناهي اڇلي ،
جو تنهنجي اڱڻ ۾ چانڊوڪي پکڙي !
*