ڱ
سِڌو ڪر سُجاڳ، ڳائي وائي شاهه جي.
ڱي ڱي گونگن جيئن، ويٺو ڳائين مڱڻا!
انهي پر تون ڪيئن، هڻي صدا سِرن جي.
’ڱي ڱي‘ گونگي وائي، ڪر هاڻي مڱڻا!
انهي پَر ڪائِي، موٽ نه مِلندئِي مُلڪ مان.
ڱي ڱي گونگن پَر، ڪهڙي ڪرين مڱڻا!
ڀيرو سُر تون ڀر، ته ڏياچ جاڳن ڏيهه جا.
ڱي ڱي گونگن وانگيان، ڪرين منجهان ڊپ،
منگتن کي اهو مَپ، جڳائي نه ٿو جوءِ ۾.
ڱڱا! گونگو نه ٿي، منجهان لالچ لوڀ،
ماڻيندين ڪيئن سوڀ، مَرڪي منهن مٿانهون ڪري.
ڱـڱا، ڳڀرو گهوٽ، آتا سر ڏيڻ لئه،
مهڻو تنين موٽ، وک اڳيان اڳري.
ڱڱا مُنهن جنين جا، سي آرڻ منجهه اچن،
ڏسندي ئي کي تن، دشمن هانوَ دهلجي.
ڱڱيون کڻي اکيون، جڏهن ڏٺو جن،
تڏهن ڏڪايو تن، وجود جي ويري کي.
ڱڱا• پٽ ڄايا، مائرن مَرڪڻ لئه،
ڪونڌ ڪڏي آيا، ساک کڻي ٿڃ جي.
• ڱڱو: ڳاڙهو- ڳڀرو- ڳاڙهو ڳٽول _ ڳاڙهو رنگ ڱڱو نالي راجا ڏاهر جي فوج ۾ هڪ بهادر سنڌي پهلوان هو ، جيڪو ڪيترائي ناميارا عرب جنگجو ماري عربن لاءِ دهشت جي علامت بڻجي ويو هو.
*
[b]ڪافي[/b]
ٿلهه: ڱڱي جوان جيان، سڌي ڳالهه سلين،
اڀري مٿي اچين، سر جي صدا هڻي!
ڪلفت ڇا لئه سکئين ، عشق ڪري نه اِين•،
اڀري مٿي اچين، سر جي صدا هڻي.
پنڌ ۾ ساهي ڪار ناهه، ويلا پيو وجهين،
اڀري مٿي اچين، سر جي صدا هڻي!
سچ کان پٺيرو ٿي نه تون، ڪوڙي ڳالهه اُڀِين،
اڀري مٿي اچين، سر جي صدا هڻي!
سڪ جي ساقي خاني ۾، پريم پيالا پِين،
اڀري مٿي اچين، سر جي صدا هڻي!
’سارَ، سڄڻ‘ مشڪور کي، نه ٿي چاڙهي چيئن!
اڀري مٿي اچين، ٿو سر جي صدا هڻي!
•اِين: ايئن