ظ
ستايل ڪن شور، ته ڪڙا نه رهن قيد جا.
ظالم تڏهن زور آ، جو مظلومن ۾ ماٺ،
ڏاڍن ڪوڙو ٺاٺ، آهه اٿڻ سان آجپو.
ظالم تڏهن زور آ، جو مظلومن ۾ نِفاق،
هيڻا ڪن اتفاق، ته ڏري هانءُ ڏاڍَ جو.
ظالم ساڻ ٺاهه، ڪري ويٺين يار تون!
گولپ جي گِراهه، مُنڊيو تنهنجي سوچَ کي.
ظالم ساڻ ٺاهه جي، مون کي ڏي نه صلاح،
ڪُتي چَٺ پُلاهه، کاڌو ٿيندم ڪينڪي.
ظالم هن زمين تي، ڪري سُونهن تباهه،
تنهن سان منهنجو ٺاهه، ڪڏهن ٿيندو ڪينڪي.
ظالم عيوض زر جي، پيو خريدي ٽهڪ،
مُرڪن جي مَهڪ، باقي ناهي ڀونءِ تي.
ظالم عيوض زر جي، سڀ خريدي سونهن،
وندر ۽ ورونهن، موڪلائي وئي ملڪَ مان.
ظالم عيوض زر جي، خريدي ويو ايمان،
شرڪ ۽ شيطان، حاوي ساريءَ سوچ تي.
ظالم ساڻ ٺاهه تون، ڪڏهن نه ڪجانءِ مُور!
ماڻهپو مشڪور! متان وِڪڻين مِلڪَ تي.
*
[b]وائي[/b]
ظالم ساڻ ٺاهه جي، ڀورا! منهنجا ڀاءُ،
مون کي ڏي نه صلاح!
ويريءَ جي وجود جا، تن سان ڪهڙو نياءَ؟
مون کي ڏي نه صلاح!
پنهنجن کان پٺيرو ٿي، کاوان ڪيئن گراهه؟
مون کي ڏي نه صلاح!
وڪڻان جيجل سنڌ کي؟ جنهن ۾ منهنجو ساهه،
مون کي ڏي نه صلاح!
غيرن سندي غلاميءَ جو، ڏس نه ڪوئي ڏاهه،
مون کي ڏي نه صلاح!
مشڪورُ ڪيئن ماٺ ڪري، جنهن جو عشق اٿاهه!
مون کي ڏي نه صلاح!