ء
سمجهي ڪو سالڪ، احساس انهيءَ درد جو.
ئُوئَان ئِوئَان، روئندي ڄائو ننڍڙو ٻار،
امڙ سندو آر، دارون انهيءَ جي درد جو.
ئُوئَان ئِوئَان ٻڌندي، درد ڀِڄايو هانءُ،
مادر تڏهن مٿانءُ، گهوريو گهوري جِندڙو.
ئُوئَان، ئوئان، ئِوئان، دردن جي ٻولي،
جيجل جي لولي، احساس آدميت جو.
ئُوئَان، ئوئان، ئِوئان، دردن جون دانهون،
جيون کولي ٻانهون، وڌا ٻَک ڏُکن ۾
ئُوئَان، ئوئان، ئِوئان، سڀ، پيڙا جي پچار،
ويراڳ جو ويچار، کڻي ڄائو آدمي.
ئُوئَان، ئوئان، ئِوئان، دردائتيون دانهون،
پيڙا کي پرانهون، کڻي آيو آدمي.
ئُوئَان، ئوئان، ئِوئان، ٻولي هرڪو سِيس،
هانوَ اندر جا هِيس، ڄاپي ڄاڻي سڀڪو.
ئُوئَان، ئوئان، ئِوئان، ٻولي هر ساسي،
جيون آ پياسي، ازلئون احساس جو.
ئُوئَان، ئوئان، ئِوئان، جڏهن سمجهيو جن،
تڏهن کان ئي تن، فاقو فرحت ڀانئِيو.
*
[b]ڪافي[/b]
ئوئان ئوئان درد جون دانهون، درد آدم کان آهه آڳاهون،
جيون کولي تڏهين ٻانهون، وجهي ٿو ٻَک ڏکن ۾ يار!
درد جو دل سان ڪر واپار!
درد سان ساري ڌرتي ڀريل آ، اندر کامي ٻھر ٺريل آ،
لڙڪ اکين ۾ تڏهن تريل آ، لڙڪ اُگهي تون اندر اجار!
درد جو دل سان ڪر واپار!
جر ڀي اندر ڏِس پيو اُڀامي، ٻاهر ڇوليون اندر کامي،
ڪڪر ٿي پيو هوا اڏامي، لڙڪ وسائي آئي ملهار:
درد جو دل سان ڪر واپار!
ڏکن بنا هي سُکَ اڌورا، سُکَ بنا سڀ ڏُکَ اڌورا،
مرڪ بنا سڀ مُک اڌورا، مرڪ دلين ۾ آڻي بهار:
درد جو دل سان ڪر واپار!
سنڌ سوا هر بات اڌوري، مشڪور جي هر تات اڌوري،
درد بنا آ ڏات اڌوري، درديلو ڪو گيت گونجار!
درد جو دل سان ڪر واپار!