ل
جهانگي جُهمر هڻن، شال منهنجيءَ سنڌ ۾!
لڪڻ سونا هٿَ ۾، ونيون ماڻن گهوٽ،
الله! تنهنجي اوٽ، رهن سرهائيون سنڌ جون.
لڪڻ سونا هٿَ ۾، ونيون پائن سونَ،
بنا اُڍڪي اونَ، رهن سرهائيون سنڌ جون.
لڪڻ سونا هٿَ ۾، نه چاري؛ نه ماري،
ڪُسي نه ٿي ڪاري، ڀيڻ هاڻي ڪا سنڌ ۾.
لڪڻ سونا هٿَ ۾، ميلا شال مچن!
اوچي ڳاٽ اچن، جهانگي هڻي جهمريون.
لڪڻ سونا هٿَ ۾، ڳانا گهوٽ ٻڌن،
وري شال ورن، خوشيون منهنجي سنڌ جون.
لڪڻ سونا هٿَ ۾، گهوڙي چڙهن گهوٽ،
فتنو ۽ ڦڙڦوٽ، شال نه ٻڌان سنڌ ۾.
لڪڻ سونا هٿ ۾، ’جمالي‘ جُهونگار،
نڙ بيت هُونگار، وري ٻڌان سنڌ ۾.
لڪڻ سونا هٿَ ۾، مَچن ڪچهريون مَچ،
سَگهو ٿئي سچ، ڳالهيون ٻڌي ڳُڻائِتيُون.
لڪڻ سونا هٿ ۾، بوڇڻ، کهنبا، موڙ،
جيڏا ماڻن جوڙ، سدا منهنجي سنڌ ۾.
*
[b]ڪافي[/b]
ٿلهه: لڪڻ سونا هٿ ۾، لاڏا موڙ ٻڌن،
سپنا ساڀيان ٿين، جيئي پيار امن.
پرين جي پرڏيهه ويا، موٽي سار لهن،
هڏڪيون روز اچن، جيئي پيار، امن!
ڌرتيءَ ڪک منجهان، نه ڪانئر پٽ ڄمن،
مائر سڀ مرڪن، جيئي پيار، امن!
اٽي، اوڇڻ، اجهي جا، الڪا سڀ لهن،
مهڪي پئي هر من، جيئي پيار، امن!
سونهن قيدي نه ٿئي، پهرا ڪُل ٽٽن.
کر نه کيٽو ڪن، جيئي پيار، امن!
مشڪور من اميدون، مطلب پورا ٿين،
جذبا شال جيئن! جيئي پيار، امن!
[b]سنڌو ماءُ جي لولي
[/b]
لولي ڏيان مان لولي ٻچڙا! شال وڏو ٿئين، لولي ٻچڙا،
جيجل توتان گهولي ٻچڙا، لولي ڏيان مان لولي ٻچڙا!
پيار، محبت، الفت جي، منصوري ٿي ڪار سيکاريئين،
آزادي، سان ساهه کڻڻ جو، واهه ٿي وهنوار سيکاريئين،
تاريخن جي ورقن وانگر، سانگيئڙن جي سار سيکاريئين،
عشق سچائيءَ جي توکي مان، ڀري ڀري ڏيان جهولي ٻچڙا!
لولي ڏيان مان لولي ٻچڙا!
ڌرتي تي آ ڌاڪو جن جو، تن تي وڃجان موت ٿي ڪڙڪي،
باغي توکي دنيا چوندي، ڀنڀٽ ٿي تون پئجان ڀڙڪي،
هٿ تنهنجي ۾ اوچو اوچو، پوي آزادي جهنڊو ڦڙڪي،
ڪالهه به تنهنجون پيڙهيون وڙهيون، رت رڱيل هر چولي ٻچڙا!
لولي ڏيان مان لولي ٻڄڙا!
ڏاڍ کي ڏارڻ ڏنگا نڪتا، ويرين جا ڪي ونجهه نه رهندا،
ڏوٿي هرڪو ڏانٽو کڻندو، پوءِ ڏکن جا ڏنجهه نه رهندا،
ڊيلون مور ۽ سونهن به نچندي، قيدي ڪي ڀي هنج نه رهندا،
مانجهين سان گڏ مقتل ۾، تنهنجي به هوندي ٽولي ٻچڙا!
لولي ڏيان مان لولي ٻچڙا!
جهانگين جا جو جهڳا جلائي، تن سان ڪجان تون جهيڙو ٻچڙا!
مونجهه منجهان سڀ مارو ڪڍجان، مقتل ۾ ڪج ميڙو ٻچڙا!
منهنجي ٿڃ جي نُک ملهائي، ساڙج ويرين ويڙهو ٻچڙا!
منهنجي ٿڃ آ سيڙهو سنڌوءَ جو، ڇوهه ڀريل آ ڇولي ٻچڙا!
لولي ڏيان مان لولي ٻچڙا!
پٺن ۾ هوندئي گهاءُ گوليءَ جو، منهنجو نه هوندين پٽ ابا تون،
وڙهندي وچ مان واپس ورئين، منهنجو نه هوندين پٽ ابا تون،
غلاميءَ سان ٺاهه ڪيئي جي، منهنجو نه هوندين پٽ ابا تون،
منهنجو هوندو سوئي ٻچڙو، کيڏي رت جي هولي ٻچڙا!
لولي ڏيان مان لولي ٻچڙا!
مشڪور سنڌو ماءَ انهيءَ جي، دودو دولهه دلير جو هوندو،
ڌارين سان جوڪينڪي ٺهندو، پنهنجن سان جنهن وير نه هوندو.
سنڌ امڙ جي عشق ۾ هلندي، پوئتي جنهن جو پير نه هوندو،
ٿڃ منهنجيءَ جي لڄ رکڻ لئه، ڏيان پئي توکي لولي ٻچڙا!
لولي ڏيان مان لولي ٻچڙ!