سلطانه وقاصي
اونڌاهي رات،
مون جهڙي رات،
هن وٽ
ٻين جي رازن کان سواءِ
ڪجهه به نه آهي،
ٻرندڙ ڪاٺيون
رک ٿي هوا ساڻ
اڏامي وينديون
پر هي جلندڙ جيون
ڪڏهن به
رک نه ٿيندي.
سلطانه وقاصي جا ٻه ٻار روماسا ۽ امر آهن. هو شاهه عبدالطيف ڀٽائي جي فلسفي “جيئڻ ڪاڻ جيڏيون، مون وڏا وس ڪيا” يا “سسئي ۽ سور ويا پٽيندا پاڻ ۾” وانگر جيئي پئي. سلطانه وقاصي جي شاعري ۾ سادگي، احساسن جي گهرائي، درد جا آلاپ ۽ اظهار جي بيباڪي آهي. سندس شاعري روح ۾ لهي ويندي آهي.