گلبدن جاويد
هي واعدا ملڻ جا،
نڀائڻ جا اقرار ۽ توکان مليل چاهه اڻکٽ،
هي اڻ مٽ الفت ۽ چاهت جا اظهار دلڪش،
هي جبل جيڏا آٿت پرينءَ جا،
هي پهاڙن کان اوچا ارادا پرين جا،
هي دلين جي اڱڻ تي بهارن جي آمد،
صنوبر وڻن تي ڪوئل ڪوڪارون،
هي آسن اميدن جا دلڪش نظارا،
هي يادن جون مهڪندڙ ڪنولن قطارون،
هي سرنهن جي گلن جئن ڦلهاريل امنگون،
۽ ڏيلهن جي گئوچن جئن جذبا گلابي،
۽ ڳاڙهن گلابن جئن چپ هي عُنابي،
ڄڻ خيام جي رباعي ائين خماريل جواني.