شخصيتون ۽ خاڪا

سون سريکيون عورتون

تحقيقي مضمونن تي مشتمل هن ڪتاب جو ليکڪ ناميارو صحافي عثمان راهوڪڙو آهي.”سون سريکيون عورتون“ سنڌ جي کاهوڙي ليکڪ ۽ محقق عثمان راهوڪڙي جو ڏاڍو اهم ۽ ڪارائتو ڪتاب آهي. جنهن ۾ هن ٿر، لاڙ ۽ وچولي جي سدا حيات عورتن جي ڪردار کي دل سان اجاگر ڪيو آهي. هُن هڪڙي نئين تاريخ هن ڪتاب ذريعي قلمبند ڪئي آهي.
Title Cover of book سون سريکيون عورتون

نجمه پنهور

نجمه پنهور سنڌي ادبي بورڊ ڄامشورو پاران شايع ٿيندڙ ٻاراڻي رسالي گل ڦل جي ايڊيٽر آهي. کيس ادب ۾ اچڻ تي پنهنجي خاندان وارن ان ڪري ڪابه روڪ نه وڌي جو سندس خاندان جو ادب سان تعلق رهيو آهي. نجمه پنهور 2006ع گل ڦل جي ايڊيٽر آهي. ان کان اڳ پاڻ سنڌي ادبي بورڊ ۾ ڪمپيوٽر آپريٽر طور ذميواريون ادا ڪيون. کيس ايڊيٽر ٿيڻ جو شوق هو. طارق عالم ابڙو جي وفات بعد کيس گل ڦل جو ايڊيٽر ڪيو ويو. عورتن جي خواهش هوندي آهي ته، هو ڊاڪٽر ٿين يا پروفيسر پر نجمه پنهور جي ڪمپيوٽر تي هٿن جي آڱرين سان اکرن سان جتي رانديون ڪيون. اتي لکت جي جهان ۾ لڙڪ به هاريا. ننڍي هوندي کان رسالا پڙهندي شاعري ڪرڻ ۽ ڪهاڻيون لکڻ جو شوق پيدا ٿيس. شادي عبدالمجيد پنهور سان ٿيس. جنهن به سندس ادبي جذبي آڏو ڪا ديوار چين کڙي نه ڪئي. نجمه پنهور خوشنصيب ان ڪري به آهي ته، سنڌي ادبي بورڊ جي ٽنهي رسالن جون ايڊيٽر عورتون ۽ هڪٻئي جون سهيليون ۽ ادبي خاندانن سان تعلق رکندڙ آهن. جنهن ۾ گلبدن جاويد، نجمه خود، ۽ ثمينه ميمڻ شامل آهن. نجمه پنهور گل ڦل کي سينگارڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪيو آهي. ايڊيٽري جي ذميواري سبب هو ادبي پروگرامن سميت دل کي وڻندڙ ڪتاب به پڙهي نٿي سگهي. پوءِ به هن پنهنجي گھر، ٻارن ۽ ٻاراڻي ادب کي بهتر نموني سان وقت ڏئي ٿي. هن جو گل ڦل ۾ لکندڙ ٻارن سان رابطو به هوندو آهي. نجمه جي اها به خواهش آهي ته، گل ڦل رسالو اڃان به معياري طور تي شايع ٿئي. گل ڦل کي معياري ۽ بهتر ڪرڻ دوران نجمه شاعري به نٿي ڪري سگهي. ۽ ڪو ڪتاب به وقت نه هجڻ سبب پڙهي نٿي سگهي. پر هو پنهنجي ڪم مان ڀلين سو سيڪڙو مطمئن نه به آهي. تڏهن به ٻاراڻي ادب واري رسالي گل ڦل کي بهتر کان بهتر ڪرڻ ۾ سندس ڪوشش ۽ اکين جو نور سمايل آهي. نجمه پنهور ۽ ثمينه ميمڻ شاگردي واري زماني ۾ گڏجي ادبي ڪتاب پڙهيا. مارئي هاسٽل کان پٿريلي رستن ۽ سنڌو درياءَ جي ڪنارن تي ڇولين کي ڇلندي به ڏٺو ته، سنڌ يونيورسٽي ۾ علامه آءِ آءِ قاضي جي خاموش مزار تي به ڪلاڪن جا ڪلاڪ ويهي ان جي فڪر تي غور به ڪيو. ۽ جڏهن نجمه عملي زندگي ۾ پير پاتا ته اتي به مرداڻي سماج ۾ پنهنجي ڪاوش سان پنهنجي جڳهه ٺاهي. ۽ جڏهن ننڍپڻ جي ايڊيٽر واري تمنا پوري ٿيس ته هن واقع گل ڦل کي معياري بنائڻ لاءِ رات ڏينهن ڪوشش ڪئي ۽ ڪري پئي. سندس شاعري ۾ جيڪو درد آهي اهو هيئن آهي ته؛

.ڪوئي ڪنهن کي ڪٿي سنڀاري ٿو،
هر لمحو ٻي لمحي کي ماري ٿو،
سارا سپنا ۽ خواب ڇڏي پٺيان آيس،
هي اڳيان ڪير مون کي بيهاري ٿو،
پنهنجي ليکي ته سڀ گڏ هلون ٿا پيا،
ڪير ڪنهن سان گڏ ڪٿ گذاري ٿو،
سال گذري ويا مون کان وسري ويو،
ڪلهه مليو ته هو مون کي ساري ٿو.
ٽهڪ تي ٽهڪ ورهائڻ وارو،
پاڻ لڙڪن سان گڏجي گهاري ٿو.