شخصيتون ۽ خاڪا

سون سريکيون عورتون

تحقيقي مضمونن تي مشتمل هن ڪتاب جو ليکڪ ناميارو صحافي عثمان راهوڪڙو آهي.”سون سريکيون عورتون“ سنڌ جي کاهوڙي ليکڪ ۽ محقق عثمان راهوڪڙي جو ڏاڍو اهم ۽ ڪارائتو ڪتاب آهي. جنهن ۾ هن ٿر، لاڙ ۽ وچولي جي سدا حيات عورتن جي ڪردار کي دل سان اجاگر ڪيو آهي. هُن هڪڙي نئين تاريخ هن ڪتاب ذريعي قلمبند ڪئي آهي.
Title Cover of book سون سريکيون عورتون

ڪماري پدمڻي ۽ ڪنور ڪرني سنگهه

دنيا جي اندر راڻن ۽ راڻين جا پيار ۽ انهن جا ڪاڄ به نرالي انداز سان ٿيندا پي رهيا آهن. ڪي افسانوي طور ياد ٿا ڪيا وڃن ته، ڪي وقت جي تاريخ جي اک ڪئميرا ۾ سموئجي تاريخ ٿي ويا. اتي اهي لوڪ داستان بنجي ان ڪري به ويا جو، دلين جي دنيا ۽ لکئي جو ليک به ڪڏهن هن قصي وانگر عڪاس رهيا آهن ته، سنڌ سان تعلق رکندڙ راڻا جاگير جي فرزند ڪنورڪرني سنگهه ورهاڱي کان پوءِ ڀارت جي رياست راجستان جي ڪڻوٺا ٺڪاڻي جي راجڪماري پدمڻي کي 2013ع ۾ جئه پور ۾ ٿيل هڪ تقريب ۾ دل ان وقت ڏيئي ويٺو، جڏهن هنن ٻنهي جا نيڻ هڪٻئي جي نيڻن سان مليا. اهو راجڪماري پدمڻي جي نيڻن جو ڪمال ئي هو. جنهن راڻي کي گهائي وڌو. سنڌ جي راڻي همير سنگهه جو پٽ ڪنور ڪرني سنگهه ۽ جئه پور جي ڪڻوٺا ٺڪاڻي جي اڳوڻي ٺاڪر مان سنگهه جي ڌيءُ راجڪماري پدمڻي جون اکيون اکين سان ملي هڪ ٿي ويون. انهن اکين کي سرحد پار جا ويڇا نظر ئي ڪون آيا. هو ٻئي هڪٻئي جا ٿي ويا. ۽ هنن هڪٻئي کي چاهڻ ۽ پسند ڪرڻ جو اظهار به سهڻي ۽ ڄام تماچي جيان ڪري ڇڏيو. ۽ پوءِ وقت فاصلا گهٽائي ڇڏيا. 10 جون 2014ع تي جوڙي جي جئه پور ۾ رسم موجب مڱڻي ٿي. اها رسم ورهاڱي بعد پهرين رسم هئي، جو گهوٽيتا سرحد پار ڪري ويا. ۽ چاهت جي دنيا تڏهن دنگ رهجي وئي، جڏهن راجڪماري پدمڻي ۽ ڪنور ڪرني سنگهه هڪٻئي کي سونيون منڊيون پارائي رهيا هئا. ۽ پوءِ ست ڊسمبر 2014ع تي عمرڪوٽ جي راڻا جاگير ۾ ٻنهي پريمين جي ٽيڪي جي رسم به ڏسڻ وٽان هئي. سنڌ ۽ هند مان پندرهن هزار اهم شخصيتون ان رسم ۾ شامل ٿيون هيون. 20 فيبروري 2014ع تي جئه پور جي نارائڻ نواس پئلس ۾ ٿيل شادي جي ڪاڄ ۾ هند ۽ پاڪستان جا راجا راڻيون، سياستدان ۽ وڏيون شخصيتون موجود هيون. جتي گهوٽ ڪنور ڪرني سنگهه کي هاٿي تي سوار ڪري سندس ڄڃ ۾ پروٽوڪول جا وڌيڪ ٻه هاٿي گهوڙي ۽ اٺ سوارن جا جٿا ۽ ثقافت جي اهڃاڻ طور ڏاند گاڏي (بيل گاڏي) به شامل هئي. ڄڃ سان گڏ هلندڙ هٿياربند تلوارن، گرزن ۽ ڀالن سان راجستان جي راجپوتن ۽ سنڌ جي راڻن جي جنگي روايتن جي ياد تازي ڪري رهيا هئا. ڄڃ سان گڏ هلندڙ عورتون ڳيچ ڳائي رهيون هيون. گڏوگڏ ڏانڊيا ناچ به ڪري رهيون هيون. گهوٽ ۽ ڪنوار طرفان اگني ڦيرا ۽ رسمون هندو رواج تحت ڪيا ويا. ان ڪاڄ کي هندوستان ۽ پاڪستان سميت دنيا جي ميڊيا وڏي ڪوريج ڏني. ۽ ڪي ٽي اين نيوز جي تاريخي اسٽوريون ڪندڙ ناليواري صحافي فيض کوسو موجب ته هي ڪاڄ ثقافتي ۽ تاريخي هو. جنهن تي اندازي موجب ڀارتي ڪرنسي جا ٻه ڪروڙ رپيا خرچ ڪيا ويا. ورهاڱي کان پوءِ پاڪستان ۽ هندستان جي تاريخ جو جتي هي ڪاڄ وڏي ۾ وڏو ڪاڄ هو. اتي ٻن دلين جو ملي هڪ ٿيڻ جي ڪهاڻي جو به انوکو مثال قائم ٿيو آهي. هونئن 1947ع کان اڳ ته هنن خاندانن جا رشتا پاڻ ۾ رهيا آهن. ڪنور ڪرني سنگهه جي امڙ جو تعلق به راجستان سان آهي پر هن جوڙي جي شادي به اهڙي شادي هئي، جيڪا لوڪ داستان بنجي وئي آهي. ۽ هن دور جي پيار جي سچي ڪهاڻي آهي.

