جيجي زرينه بلوچ
1 سڀ ڪا مومل، سڀ ڪو راڻو
2 تنهنجي ياري
3 سنڌڙي تي سر ڪير نه ڏيندو
4 ڪانگ لنوي
5 گذري وئي برسات
6 ڪئين ڪريان مان
7 اترڙو ٿو لڳي
جيان سندس شاعري مان هي غزل نموني طور ڏجي ٿو. جنهن جا بند آهن ته؛
منهنجي جنون جو حال بهارن کان پڇي ڏس،
سانوڻ جي دلفريب نظارن کان پڇي ڏس،
ڏينهن رات روئان پيئي، سندي انتظار ۾،
يقين جي نه اچيئي ته ستارن کان پڇي ڏس،
طوفان عشق کان ڀڄڻ منهنجو محال هو،
منهنجي ٻڏڻ جو حال ڪنارن کان پڇي ڏس،
پنهنجي ئي دل جي باهه جلايو آ اي مٺا،
سينو سڙي ٿيو خاڪ، شرارن کان پڇي ڏس.
هن شاعري کان سواءِ سڄي عمر جيجي زرينه بلوچ پنهنجي ڌرتي ۽ پنهنجي ماڻهن لاءِ جاکوڙ ڪئي. ان جاکوڙ جي پنڌ ۾ کيس جيڪي مڃتا ايوارڊ مليا، تن ۾ شاهه عبدالطيف ايوارڊ، وحيد مراد ايوارڊ، شاهه، سچل، سامي ايوارڊ، لال شهباز ايوارڊ، سچل ايوارڊ، سگا ايوارڊ، سانا ايوارڊ، w.s.c ايوارڊ، رام پنجواڻي ايوارڊ، پي ٽي وي ايوارڊ، سنڌي سدائين گڏ ايوارڊ، فيض احمد فيض ايوارڊ، پرائيڊ آف پرفارمنس ايوارڊ سان کيس نوازيو ويو هو.
سنڌ ۾ لوڪ گيتن وسيلي مڃتا جا رڪارڊ قائم ڪندڙ استاد، شاعره، ليکڪه، موسيقار، فنڪاره ۽ سڄي عمر سنڌ جي ماڻهن جو آواز بڻيل جيجي زرينه بلوچ پنهنجي اولاد کان هميشه لاءِ 25 آڪٽومبر 2005ع ۾ برين ڪينسر وگهي ڪراچي جي لياقت نيشنل اسپتال ۾ وفات ڪري وئي پر سندس ڳايل گيت ۽ عملي زندگي جا سمورا گس زمانن تائين ياد رهندا.