تون حقيقت، مجاز ڀي تون آن،
تون ئي سُر آنهه، ساز ڀي تون آن.
تون غُرور ۽ گهُمنڊ آن منهنجو،
منهنجي نِوڙت، نِياز ڀي تون آن.
ھار، سينگار، سُونهن ڀي تون آن،
منهنجو نخرو ۽ ناز ڀي تون آن.
تون ئي ظاهر ظهور آن چوڏس،
پانهنجو پاڻ راز ڀي تون آن.
تون سُکن جو سندم سبب سائين!
۽ ڏُکن جو جواز ڀي تون آن.