هي جيڪو منهنجو فن آهي،
دلبر! تنهنجو درپن آهي.
عشق جلايو آڳ جيان آ،
هاڻي مون من ڪُندن آهي.
جيون ۾ جو جان وجهي ٿو،
سو بس، ها بس، ساجن آهي.
دل تو لئه ۽ جسم به تو لئه،
تو لئه منهنجو تن من آهي.
گُلڙن جهڙيون تنهنجون يادون،
ذهن سندم هي گلشن آهي.
چنڊ جيان آ چاهت تنهنجي،
منهنجي رات به روشن آهي.
گند وچان گذريو آهيان پر،
پوءِ به اُجرو دامن آهي.