آڳ وانگر عشق ٻرندو ٿو وڃي،
سيءُ سياڻپ جو به ٽَرندو ٿو وڃي.
موت تنهنجي کان مٺا! پوءِ ٿو لڳي،
ڄڻ ته ڪجهه مون ۾ به مَرندو ٿو وڃي.
عُمر جي اڄ ڀي نديءَ تي سانوري!
تنهنجو گُل جئن پيار تَرندو پيو وڃي .
مرض وانگر درد جنهن کي ٿو لڳي،
سو منش اندر ۾ ڳرندو ٿو وڃي.
عشق ۾ اُجري رهيو هو هـُو اڳي،
علم ۾ پر هاڻ کرندو ٿو وڃي.