هلاڪو نه ڪوئي سِڪندر کپي،
ڀٽائي کپي! ڪو قلندر کپي!
خدا جِت رهي سوئي اندرُ کپي!
نه مسجد کپي ۽ نه مندر کپي!
هي درياهه دل جو چوي ٿو پيو:
مُحبت سندو ڪو سمندر کپي!
ٻکن جون هي ٻيڙيون ٻئي جت جهليون،
بِرهه جو ڪو اهڙو ئي بندر کپي!
شاعري
منفرد
هي ڪتاب 2014ع ۾ امبر پبليڪيشن پاران ڇپايو ويو آهي. ڪتاب جي ڪمپوزنگ اظهار پيرزادو ۽ عمران سھتو ڪئي آهي جڏهن ته لي آئوٽ گلبانو مرزا، ٽائيٽل فوٽو گرافي عبدالحسين ميراڻي ۽ ٽائيٽل آغا جان جي محنتن جو ثمر آهي..
اسان ٿورائتا آهيون شاعر، ليکڪ ۽ پياري دوست مسرور پيرزادي صاحب جا جنهن ڪتاب سنڌ سلامت تي پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني..
- 4.5/5.0
- 6985
- 983
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مسرور پيرزادو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سَمهاڳ
- تون حقيقت، مجاز ڀي تون آن،
- خوشي به ڪين رهي آ، الم به ڪونهي ڪو،
- هو مون ڀي هڪڙو پيار ڪيو، ۽ پيار به ڪو اهڙو تهڙو!
- هائو ماضي بعيد آهيان مان،
- ھتان جي ڳالهه ھر ڪائي، اسان کي عشق سمجھائي،
- پيارَ- پيالو پِيءُ!
- جُدا رهي تون پرينءَ کان پنهنجي رهي نه سگهندين، چيو هيو مون،
- مُسافر جيئن ماڻهو آ، سفر وانگي حياتي آ،
- ٻه چار ڏينهن هليو، منهنجو، يار جو قِصّو،
- وني! منھنجي، وني! منھنجي
- ھر شيءِ آھي مرڻي بابا!
- پاليو جنهن کي پيٽ ۾، پاڻ وِساري مـُون،
- شعر لکڻ آ شوق جنين جو، اهڙا شاعر ڪيئي آهن،
- مِينهن وسندو رهيو
- مُحبّت قيد ڪِيو آھي ته پو آزاد ٿيو آھيان،
- دل جو مڃان ٿو منهنجي، ڌڙڪو اُهو نه آ،
- سالُ نئون آ، حالُ پُراڻو،
- مڪالمو
- سُک سان ڪڏهن هڪٻئي سوا، نه ئي تون هُئينءَ، نه ئي مان هُيس،
- دل چوي ٿي ته اڄ غزل لِکجي،
- هوءَ زمين، آسمان ٿي ويئي،
- ڳالهڙيون هُن جون
- تو سان منهنجي ناهي چاهت، ايئن به ناهي،
- بابا بلهي شاهه چيو آ،
- هيءَ ڳالهه راز جي آ، رکجانءِ راز ۾،
- ڀانيان ڀاڳُ،
- بي گهر هان گهر هوندي ڀي،
- ُھائي رقص ۾ آھي
- ساري ساري رات رُلون ٿا، چنڊ، هوا ۽ مان،
- ڪٿي ۽ ڪيئن خُدا آ؟ خبر نه آ مون کي،
- ساڙُ
- ناهي جي چنڊُ، پوءِ ستارو بُرو نه آ،
- تنهنجو عشق
- هن عشق جي شهادت جو شانُ مختلف آ،
- پرينءَ کي پاڻ پَسان ٿو، نئين نموني سان،
- سفر اوکو به سوکو آ، اڃا وک تيز تر آهي،
- صرف کپي هوءَ سانوري،
- هاڻ وڌي ويو آ منهنجو غم،
- سنڌ پرينءَ جو پاڇو ناھي
- ساٿي! ڏِسّ اُٿي اچي،
- تون جي آهين ته پوءِ پُوري آ،
- زندگي به ڇا آهي! وَٺُ وٺان لڳي پئي آ،
- هلي آ! ساهه سُڀاڻي هلي، هلي نه هلي!
- ڄمڻ کان پو مرڻ آهي، ائين آهي ته ڇو آهي؟
- هيءَ عُمر قيد آهي، هيءَ زندگي نه آهي،
- منهنجي دل ۾ تون ئي تون آن، تون ئي تون آن بس،
- سو عشق جو ڪمال، اڃا ياد ٿو اچي،
- نينهن جو ناچ ڪو نچو هاڻي!
- ادا! حالت وڏي سنگين آهي،
- تو بنان گهر
- هن دل جي ڳالهه هاڻ ٻڌائي ڇڏڻ کپي!
- تون به ناهين نه شاعري ٿئي ٿي،
- يار! هي رک رکاءُ ڇو آخر؟
- ڪارڻ
- رڳو تخليق منهنجي آ، تڏهن ڀي هيءَ عوامي آ،
- رڳو بس ڏينهن ڇو هڪڙو؟
- هر پيار ڀَلو هوندو آهي، پو پيار ڀلي ڪهڙو به هجي!
- وڏا پنڌَ پهاڙَ جا،
- توبن ٿو وَڍي روُح اُتر واءُ، هلي آءُ!
- مون ڏي مٺڙا مـُڙ!
- عيد به ڪهڙي عيد آ!!
- دهشت ڏس درياهه جي
- چڙهيو آ درياهه
- وڃان ٿو ڳوٺ ڏي پنهنجي
- ٽُڪرا ٽُڪرا سنڌ کي، ڪرڻ ٿو چاهين،
- لُڇي ۽ تڙپي ٿي سنڌ ساري،
- نظم - وطن واپس وَرُ!
- دڙي جي دانھن درديلي
- ڏاڍو آھه ڏُڪار،
- وطن پيو تڙپي
- ماڻھو ڪو محفوظ نه آهي
- لَڏي نه وڃجانءِ!
- ڀُوري ڀيل بابت ھڪ نظم
- باھ بلوچستان ۾
- هيءَ وادي به ٿي ويران، ڏِسون ڇا ٿو ٿئي!
- غزه وانگر اسان جي دل،
- ڇمر جيئن ڇا ڇا وَسي اَکِ آهي!
- جاڙَ سڄي آ جاٽَ،
- نِينهن سندا اي نانگ! اسان کي ڏنگ اڃا ڀي،
- جَهانُ هيءُ سمورو فريب آ بابا!
- ناهي جت مولا،
- ايترو نااُميد ڇو آهين؟
- لنگهيا ڪيڏا لڪَ،
- زندگي چوڏول آهي،
- هاڻ وِڃاءِ وجود،
- هي جيڪو منهنجو فن آهي،
- تعبير ٿيو آ خواب، مگر دير ٿي وئي،
- سُور جي سامان ۾ ڇا ڇا نه آ!
- هيءَ حُسن جي حقيقت، ڪو خواب ٿي سگهي ٿي،
- اسان جي آب اکين مان وَهي رهيو آهي،
- ڪا چانڊوڪيءَ جي رات هجي، ۽ تون به هُجين، ٻيو ڇا گهرجي!
- ٿورڙو ڪُفر دين ۾ آهي؟
- هي عشق هميشه گهاءُ نئون، او سجني! گهُرندورهندوآ،
- شهر ۾ هڪ فقير جاڳي ٿو،
- هر هنڌ هر جڳهه تي، هُو ٿو نظر اچي،
- دنيا کي ديوانو گهرجي!
- ڪارنامو ڪو چاهه مان نڪتو،
- درد سارو تمام ٿي ويندو،
- جتي به آ پيار جو ڪو پاڙو،
- هلاڪو نه ڪوئي سِڪندر کپي،
- هلي آ هاڻي ۽ ڏِس ته چاهت جي چنڊ ۾ ڇا چٽاءُ آهي!
- ڪوئي شعر اهڙو لِکڻ وارو آهيان،
- وڏو ڏُکُ ڏاڍو ڏسڻ وارو آهيان،
- گُلن جيان ئي ڏنو درد واسُ اڄ ڀي آ،
- هُو اچي يا نه اچي، توکي سڏڻ ۾ ڇاهي!
- عشق ۽ انقلاب ۾ گذري،
- اڃا ته ابتدا آ، انتها به ڏِسڻي آ،
- مٽائي فاصلا سڀئي ڪا گُفتگو ته ڪجي،
- پـُڇي ٿي پيار منجهان ڇا کي پيار چئبو آ؟
- ڏاڍي جي ڏاڍ تي هيءَ، ڏَڪ ڏَڪ دنيا ڏَڪي آ،
- ابتدا ڪري ڏس تون، انتها ڪندس آئون،
- زندگي تو بنان گذارو آ،
- هي زمانو ڪِنو ڌپارو آ،
- تو بن حيات جو هي سفر ٿي نه ٿو سگهي،
- مان ٿو وڃان حيات ڇڏي اڄ ممات ۾،
- ذات پنهنجي سڄي مون ڊاهي آ،
- برهه جي باهه ۾ ڀڙڪيس، ڀلو ڪو بخت هيو،
- انور پيرزادي جي ياد ۾
- هتي ته ڪجهه به نه هو، بس خيال هو اڳ ۾،
- هن خزان کي بهار ڪير ڪري!
- پنهنجي وجود جو ڀي، مون کي پتو نه آهي،
- يار کي پيار ٿي ويو هوندو،
- پيار جو گُل پيو ڇڻي هاڻي،
- آڳ وانگر عشق ٻرندو ٿو وڃي،
- سڀ آ چَيل چَوڻ لئه، باقي بچو به ڇاهي!
- لوءِ هن مان لَڏي ويو آهي،
- جڏهين به مينهن وَسندو، ڏاڍو تون ياد ايندين،
- زمينن آسمانن ۾، سدائين ساٿ هونداسين،
- تون ڳَلَ تان ڳوڙها پيو اُگهندين، جنهن وقت به ڳايو ويندس مان،
ڀٽائي کپي! ڪو قلندر کپي!
خدا جِت رهي سوئي اندرُ کپي!
نه مسجد کپي ۽ نه مندر کپي!
هي درياهه دل جو چوي ٿو پيو:
مُحبت سندو ڪو سمندر کپي!
ٻکن جون هي ٻيڙيون ٻئي جت جهليون،
بِرهه جو ڪو اهڙو ئي بندر کپي!