ڇمر جيئن ڇا ڇا وَسي اَکِ آهي!
جڏهن کان اوهان سان اڙي اَکِ آهي.
نظر جو نه ايندو آ سو ڀي ڏسان ٿو،
جڏهن کان اندر جي کُلي اَکِ آهي.
اُڏامي پئي آسمانن تي اوچي،
ڪويءَ جي به ڪائي پکي اَکِ آهي.
ڏٺا ڏکّ ڏاڍا، مون خوابن ۾ آهن،
گهڙي کن جو منهنجي لڳي اَکِ آهي.
مسين ڪا مُسّرت مِلي آهه مون کي،
ته ظالم زماني وِڌي اَکِ آهي.
لِڪايان گُلن کي ته ڪئن مان لڪايان؟
سڀن جي انهن تي بُري اَکِ آهي.
هو خوابن جو ڪو خوبصورت خزانو،
وڃايو، جڏهن مون پٽي اَکِ آهي.
وڏي جنهن تي ويٺو ڪرين ٿو وڏائي،
انهيءَ تي نه پنهنجي ٻُڏي اَکِ آهي.
وڇوڙي ۾ تنهنجي سڙيون پئي اکيون هي،
ڏسي توکي ساجن! ٺري اَکِ آهي.