زندگي چوڏول آهي،
ٻار جئن انسان آهي،
جو ڊڄي ڀي ٿو انهي کان،
پو به ان ۾ ٿو چڙهي پيو،
خوف ڀي کائي پيو ۽
ٿو مزو ماڻي به پيو.
زندگي چوڏول آهي،
جو مٿي ۽ هيٺ ٿئي ٿو،
سُک ڏيي ٿو، ڏُک ڏيي ٿو،
نيٺ پورو ٿو چڪر ٿئي،
هڪ وڃي ٿو ٻيو اچي ٿو،
ٻار جئن انسان هر ڪو،
هي خُدا ويٺو هلائي،
زندگي چوڏول آهي.