ڪوئي شعر اهڙو لِکڻ وارو آهيان،
حياتي امر مان ڪرڻ وارو آهيان.
چيل جو نه آهي، چوڻ وارو آهيان،
ٻُڌل جو نه آهي، ٻُڌڻ وارو آهيان.
مان سوچيان پيو ٿو، ٻُڌي تون به سگهندين،
اُها ڳالهه جيڪا ڪرڻ وارو آهيان.
اوهان جون هي ڳالهيون، سمندر جئن سُهڻيون،
انهن جي ڪُنن ۾ ٻُڏڻ وارو آهيان.
اڃا ويهه! ۽ پوءِ ڏسجانءِ مون کي،
سندم رنگ ۾ مان اچڻ وارو آهيان.
اِجهو ٿو ڇُهي پيار پارس جيان هي،
اِجهو سون سارو ٿيڻ وارو آهيان.
سنڀلجي ته ايڏو ويو هاڻ آهيان،
جو مون کي لڳي ٿو ڪِرڻ واروآهيان.