تون ڳَلَ تان ڳوڙها پيو اُگهندين، جنهن وقت به ڳايو ويندس مان،
۽ من من ۾ موجود رهي، هر ساهه سمايو ويندس مان.
تحرير وڃي رهندس آئون، تصوير وڃي رهندس آئون،
پو ڪيئي گهرن جي ديوارن تي يار! سَجايو ويندس مان.
مان جيسيتائين جيئرو هان ٿو لوڪ گهَٽائي قَدُ منهنجو،
پر ڪين جڏهن هِت هوندس مان، ڏسجان ته وَڌايو ويندس مان.
جيئن ٿيندو آ تئن ٿيندو پيو، سنسار ائين ئي هلندو پيو،
ڪي ڏينهن ته ساريو ويندس مان پر پوءِ ڀُلايو ويندس مان.
مان ڪين هُجي ڀي هِت هوندس، ٿي سُورج مان توکي ڏسندس،
ڪنهن گُلَ جو رُوپ وٺي ايندس، تو ساڻ ملايو ويندس مان.