هن خزان کي بهار ڪير ڪري!
هاڻ توساڻ پيار ڪير ڪري!
مُئي پُڄاڻان مِلين ته هاڻ مران،
ايترو انتظار ڪير ڪري!
مُند آئي بهار جي آهي،
دل مگر خوشگوار ڪير ڪري!
ڏُکّ جو سُکّ جو حياتيءَ ۾،
هاڻ ويٺو شمار ڪير ڪري!
سا جواني جنُون هئي جانان!
هاڻ دل بيقرار ڪير ڪري!
منهنجي ناپائدار جيون کي،
پيار سان پائدار ڪير ڪري!
ڪُوڙ جي هن جهان ۾ جاني!
سچ تي اعتبار ڪير ڪري!
هر ڪو پنهنجي سُکن جو ٿو سوچي،
سنڌ جي لئه سڪار ڪير ڪري!