رڳو بس ڏينهن ڇو هڪڙو؟
مُحُّبت جو ملهايان مان،
رڳو بس ڏينهن ڇو هڪڙو؟
مُحبّت روز ٿيندي آ!!
مُحبّت روز هوندي آ!
مُحبت زندگيءَ وانگر،
پرين! هر ويل هوندي آ!،
مُحبت ساهه جئن سهڻي!
سدائين ساٿ هوندي آ!
محبت ڀي گلن وانگر
پرين! هر روز ڦٽندي آ،
محبت ڀي نديءَ وانگر
نئون ڄڻ روز وهندي آ،
محبت ٻار وانگر ئي،
پئي هر روز وڌندي آ،
محبت هيءَ هوا وانگر،
پرين! هر وقت هوندي آ.
محبت اُڃّ آ منهنجي،
ڏهاڙي سا اُجهائيندس،
محبت بُکّ آ منهنجي،
ڏهاڙي سا ته لاهيندس.
محبت مُرڪ آ منهنجي،
ڏهاڙي ڇو نه مرڪان مان؟
محبت گيت آ منهنجو،
ڏهاڙي ڇو نه سو ڳايان!
محبت ٽهڪ آ منهنجو،
ڏهاڙي سو ته مان ڏيندس!
محبت لُڙڪ آ منهنجو،
ڏهاڙي سو وهائيندس!
محبت ئي عبادت آ،
ڪندس سا روز مان جانان!
محبت هيءَ تلاوت آ،
ڪندس جا روز پيو دل سان.
محبت رسم ناهي جا،
ملهايان ڏينهن هڪڙي تي،
اِها آزاد پنڇي آ،
ڪيان ڇو قيد پڃري ۾؟
محبت جو ملهايان مان،
رڳو بس ڏينهن ڇو هڪڙو؟
محبت روز ٿيندي آ!
محبت روز هوندي آ!