ابتدا ڪري ڏس تون، انتها ڪندس آئون،
پو ڀلي جفا تون ڪر، پر وفا ڪندس آئون.
عشق جون نمازون ئي پيو ادا ڪندس آئون،
خوش هُجين، جتي ڀي هُج، هيءَ دعا ڪندس آئون.
دل سندي مان رستي تي، ٿو هلان هميشه ئي،
تنهن ڪري ئي دنيا کي پيو خفا ڪندس آئون.
عشق خود صلو آهي، شعر خود صلو آهي،
عشق، شاعري ويٺو، او مٺا! ڪندس آئون!
هيءَ خود شناسي آ، ۽ خدا شناسي ڀي،
شاعري، انهي جي لئه ، پيو سدا ڪندس آئون.