لُڇي ۽ تڙپي ٿي سنڌ ساري،
اڃا به ڪاري سا رات جاري.
اڃا به پيارن پکيئڙن کي،
پيو ٿو ماري اُهو ئي ماري.
گُلاب هر ڪو ڇِنو وڃي ٿو،
اُداس گُلشن جي هر ڪا ٽاري.
اڃا به اڳ جيئن سنڌ تي پئي،
ڪري ٿي ڪاهون ڪا فوج ڌاري.
اڃا به لاشا جوان پٽن جا،
کڻي پئي هيءَ سنڌ ساري.
اڃا به گهر آ اسان جو مقتل،
شهادتن سان اسان جي ياري.
اسان جي لئه عيد سُوءَ آهي،
غلام قومن جي ڪهڙي ڏياري!
اڃا به آ عشق ڏوهه هتڙي،
اڃا مُحبّت ٿئي ٿي ڪاري.
سُڪي ويو آهه سنڌ- دريا،
جتي هو پاڻي، اُتي آ واري.
اڃا به ڪمزور هِت ڪُلهن تي،
رهي ٿو جيون جو بار ڀاري.