گُلن جيان ئي ڏنو درد واسُ اڄ ڀي آ،
اسان جي يار! طبيعت اُداس اڄ ڀي آ.
پُڇي جي هُو ته اوهان ڀي ٻُڌائجو هُن کي،
نراس ڪالهه هيو جو نراس اڄ ڀي آ.
اڃا به نيڻ اٿس ڳالهه ڳالهه تي آلا،
حساس ڪالهه هيو جو حساس اڄ ڀي آ.
جُدا ٿئي ته ڪئين سال ٿي ويا پو ڀي،
لڳي ٿو هو ته سندم آس پاس اڄ ڀي آ.
اسان کان چنڊ جدا ٿي ويو ته پو جيون،
اُماس رات جيان هو، اُماس اڄ ڀي آ.