تون جي آهين ته پوءِ پُوري آ،
تو بنان زندگي اڌوري آ!
ها آجهي ۽ اَٽي، لَٽي وانگر،
پيار ڀي جان جان! ضروري آ!
آهه ماحول هي مُعطّر ٿيو،
کِلّ هن جي به ڄڻ کٿوري آ.
ساڻ تنهنجي ۽ ياد ۾ تنهنجي،
عمر گذري پرين! سموري آ.
آنءُ سهڻيءَ جيان ٻُڏي ويندس،
هيءَ درياھ جيئن دُوري آ.
ڪنهن به لالچ بنان اُجوري جي،
شاعريءَ جي ڪئي مزوري آ.