توبن ٿو وَڍي روُح اُتر واءُ، هلي آءُ!
سنسار سڄي ۾ نه سڄڻ! ساءُ، هلي آءُ!
تون آءُ، ڇمر ڇانوَ جيان يار! اسان وٽ
ڪيڏو نه جُداين جو سَٺو تاءُ، هلي آءُ ُ!
مان اڄ به اُهو ٻار، ننڍو ٻار ئي آهيان،
اُگهه لُڙڪَ ۽ پرچاءِ! سندم ماءُ! هلي آءُ!
ٻولي ۽ وطن جو هي ڇڏي فرق، هلي آءُ!
ڀاڪـُر ته وڏو پاءِ! ادا ڀاءُ! هلي آءُ!
توبن ته حياتي به مماتيءَ جيان آهه،
تون آءُ، هلي آءُ، هلي آءُ، هلي آءُ!