پنهنجي وجود جو ڀي، مون کي پتو نه آهي،
هن عشق جيئن جاني! ڪوئي نشو نه آهي!
هاڻي نه تون به "تون" آن، هاڻي نه مان به "مان" هان،
معنيٰ ته منهنجا مٺڙا! هاڻي مزو نه آهي.
هي موت آ شڪاري، جنهن آ حيات ماري،
هن جي شڪار کان ڪو، ماڻهو بچو نه آهي.
سُهڻي ٻڏڻ کان پوئي، ميهار سان ملي آ،
مضبوط هيءَ مُحَبّت، ڪچّو گهڙو نه آهي.
مون تي کلين پيو تون، تنهنجو به ڏوهه ناهي،
ها، ڇو ته عشق توکي، لالڻ! لڳو نه آهي.
جيڪو ڏٺو نه هو سو، ڏيکاريو عشق آهي،
سو عشق آ ٻڌايو، جيڪو ٻڌو نه آهي.