دل چوي ٿي ته اڄ غزل لِکجي،
پيار جو يار! پلُّ پلُ، لِکجي!
اڻ ٻُڌل کي وري وري ٻُڌجي،
اڻ لِکيل ۽ ڪو اڻ چيل لِکجي!
عشق کي آنءُ ٿو لِکان سسئي،
۽ جدائيءَ کي جَبل لکجي!
سانوريءَ کي سماج- سينور ۾،
ڪوئي اُجرو، اَڇو ڪنول لِکجي.
پيار ڪو ٻار، حرڪتي لکجي،
هانءُ رانديڪڙو ڀڳل لکجي.
پير ننگا حيات جا لِکجن،
وقتَ کي رڻُّ ڪو تَتل لکجي.
زندگيءَ جي حَسين نيڻن ۾،
عشق جي خواب کي ڪجل لکجي.
آ ڪِري پاندَ ۾ اچي پاڻهي،
ڇوڪري ڦلُّ ڪو پَڪل لکجي.
ڪوئي طوفان رنجشون لکجن،
دوستي ڏارُ ڪو ٽُٽل لکجي!
منزلون ويجهڙيون هيون، آهن،
پر مُسافر ٿَڪل ٿَڪل لکجي!
ها، حياتي لکان مِلڻ کي مان،
۽ جُدائي کي اجل لکجي.
رُوح لکجي گُلاب جو ٻُوٽو،
شاعري، مينهن ڪو وُٺل لکجي.
شاعري آهه شاعرن جو ڪم،
قول کي ڀي مٺا! عمل لکجي.