لوءِ هن مان لَڏي ويو آهي،
هو سفر تي وڏي ويو آهي.
مان مڃان ڪيئن هيءَ حقيقت، هـُو
هيءَ دنيا ڇڏي ويو آهي.
ظُلم ڪيڏو ڪري ويو آهي،
مون کي جيئرو ڇڏي ويو آهي!
مُرڪ ۾ لُڙڪ آ ملائي ويو،
سُکّ ۾ ڏُک گڏي ويو آهي.
ڄڻ ته ديوار چين جيڏي آ،
ياد جيڪا اڏي ويو آهي.
رات جو خواب ۾ اچي منهنجي،
ڄڻ ته مون کي سڏي ويو آهي.
مان به هُن ڏي ڪڏهن هليو ويندس،
جيئن هو يار ڏي ويو آهي.