هوءَ زمين، آسمان ٿي ويئي،
منهنجو سارو جهان ٿي ويئي،
هاڻ هر گُل جو واسُ آ هُن ۾،
ڇوڪري گُلستان ٿي ويئي.
جيئن جئن جسم جُهور پوڙهو ٿيو،
تيئن تئن دل جوان ٿي ويئي.
خامشي، گُفتگو اسان جي آ،
بي زباني زبان ٿي ويئي.
مان زمانن جي قيد ۾ ناهيان،
لامڪاني مڪان ٿي ويئي.
زندگي هيءَ "يقين" آ ڪڏهين،
۽ ڪڏهن هيءَ "گمان" ٿي ويئي.
جنهن جي تياري صفا نه آهي، سو
زندگي امتحان ٿي ويئي.
هاءِ! ڪيڏين فضول ڳالهين ۾،
زندگي هيءَ زيان ٿي ويئي.
اڄ ڪري موت جي حوالي ٿي،
زندگي مهربان ٿي ويئي،
منهنجي خاموش زندگيءَ جي آ،
شاعري ترجمان ٿي ويئي.
ڳالهه، جنهن جو بيانُ ناممڪن،
شعر ۾ سا بيان ٿي ويئي.
شاعري اِئن رچيل آهستيءَ ۾،
جو سڃاڻپ- نشان ٿي ويئي.