هي عشق هميشه گهاءُ نئون، او سجني! گهُرندورهندوآ،
پوءِ لطف پيوماڻيندو آ، جئن گهاءُ سو ڪُرندو رهندو آ.
انسان به ڪکڙن، ڪانن ۽ ڪاٺين جو ٺاهيل جهُوپو آ،
۽ صدمن جي طوفانن ۾، هي جهُوپو جهُرندو رهندو آ.
ها، ڪو ڪو ماڻهو ساٿ رهي ڀي دُور پيو لڳندو آهي،
۽ دُور رهي ڪو ماڻهو ڀي، هن هانءَ ۾ هُرندو رهندو آ.
ڪا سِٽَّ به سونَ جيان آهي، ڪا ڳالهه به ڳهڻي جهڙي آ،
۽ سِڪّن جي ڇن ڇن وانگر، ڪو ٻولُ به ٻُرندو رهندو آ.